ALÞING HIÐ NÝJA

ALÞING HIÐ NÝJA      (1840)

Jónas Hallgrímsson

 

Hörðum höndum

vinnur hölda kind

ár og eindaga,

siglir særokinn,

sólbitinn slær,

stjörnuskininn stritar.

 

Traustir skulu hornsteinar

hárra sala.

Í kili skal kjörviður.

Bóndi er bústólpi,

bú er landstólpi,

því skal hann virður vel.

 

Fríður foringi

stýri fræknu liði,

þá fylgir sverði sigur.

Illu heilli

fer að orustu

sá, er ræður heimskum her.

 

Sterkur fór um veg,

þá var steini þungum

lokuð leið fyrir.

Ráð-at hann kunni,

þótt ríkur sé,

og hefðu þrír um þokað.

 

Bera bý

bagga skoplítinn

hvert að húsi heim.

En þaðan koma ljós

hin logaskæru

á altari hins göfga guðs.

            *

 

Vissi það að fullu

vísir hinn stórráði.

Stóð hann upp af stóli,

studdist við gullsprota:

"Frelsi vil ég sæma

framgjarnan lýð,

ættstóran kynstaf

Ísafoldar.

 

Ríða skulu rekkar,

ráðum land byggja,

fólkdjarfir fyrðar

til fundar sækja,

snarorðir snillingar

að stefnu sitja,

þjóðkjörin prúðmenni

þingsteinum á.

 

Svo skal hinu unga

alþingi skipað

sem að sjálfir þeir

sér munu kjósa.

Gjöf hef ég gefið,

gagni sú lengi

foldu og fyrðum,

sem ég fremst þeim ann".

 

Þögn varð á ráðstefnu,

þótti ríkur mæla.

Fagureygur konungur

við fólkstjórum horfði.

Stóð hann fyrir stóli,

studdist við gullsprota.

Hvergi getur tignarmann

tigulegri.

            *

 

Sól skín á tinda.

Sofið hafa lengi

dróttir og dvalið

draumþingum á.

Vaki vaskir menn!

Til vinnu kveður

giftusamur konungur

góða þegna.

Athugasemdir

[Mamma (IP-tala skráð) 27.1.2009 kl. 09:18]

hvað á betur við núna. Ekkert en verum bjartsýn þetta fer ekkert verr en illa