Bloggfærslur mánaðarins, janúar 2008

Heimþrá

Eins og það er gott að sitja hér í sólinni. Þá engist ég hér um af heimþrá í snjóinn, bylinn og ófærðina. Að sitja heima við og kertaljós og hlusta á fréttir af lokuðum götum, skólum og fólk beðið um að halda sig heima. Ég er alltaf fyrsti maðurinn til að hlýða þig því kalli. Ég lít á það sem samfélagslega skyldu mína að halda mig heima. Og helst í sama herberginu, hreyfa mig sem minnst úr sófnum.

Annars gekk sýningin vel í gær og líka á föstudaginn. Ég fékk jákvæða dóma og fólk bara hrifið af söngnum. En samt eru einhverjir abbó, af því ég er 1. árs nemi. En hvað með það, ég er líklega að búa þetta til í höfðinu á mér.

Ég sá ref skokka eftir götunni minni um daginn. Ég hef aldrei séð ref svona nálægt mér. Svo eru íkornar á svölunum hjá okkur á morgnanna. Þannig nátturan er vissulega hér í london. Maggi mús er ennþá í eldhúsinu, vitum ekki alveg hvenær hann ætlar að flytja út. En við ætlum að fara rukka hann um leigu. Því hann tekur engan þátt í heimilishaldinu. Kúkar bara á eldhúsbekkinn.

Tvær vikur í miðannar frí. Ég ætla að vera hér í london. Verð að venjast því að búa í london. Get ekki alltaf verið að fljúga heim. Það kostar líka, sérstaklega núna þegar pundið er svona hátt. Davíð minn er ekki eitthvað sem þú getur gert?

 Var að fatta að eins mikið sem ég reyndi að forðast ljósa- og tæknivinnu almennt, þegar ég vann í óperunni. Þá hefur sú litla reynsla sem ég varð mér útum aldeilis reynst mér vel. Því ég varð að hanna lýsingu og keyra ljósin á sýningunni. Auk þess sem leikmyndarsmíðin gegnum tíðina kom að gagni. Því með reynslu að baki þorir maður frekar að hella sér í eitthvað sem maður kann kannski ekki alveg að fullu.

Jæja, gaman af þessu.

Næstu dagar verða strangir. Ég leik í annari útskriftarsýningu aðra vikuna í febrúar. Ég sný baki í áhorfendur allan tíman og segi ekki orð. Ég er nefnilega að leika annan sem er á sviðinu á sama tíma, því hann leikur tvö hlutverk. Já, þetta er öll listin sem við 1.árs nemarnir fáum að flytja. Svo er ég í nokkrum smá sýningum. Sit og horfi á sjóinn, geng inn og tek upp ferðatösku eða lyfti upp kössum. Þetta eru svona týpísk 1. árs nema hlutverk. Gott að halda Unnari Geir niðri á jörðinni með því að minna hann á forvinnuna, sem þarf að vinna.

Blessi ykkur í bili

 


Áfram ísland

Ég sá Kafka sýningu Vestursports í gærkvöldi. Mjög flott leikmynd, góður leikur og frábært framtak. Björn Thors er óumdeilanlega stjarna sýningarinnar. Þar sem hann sýnir traustann leik við erfiðar aðstæður. En hann hangir mest allt verkið ýmist á veggjum eða á hvolfi í loftinu. Leikmyndin er nefnilega þannig að dagstofan sem snýr fram til okkar áhorfanda er á neðri hæðinni. Herbergi sonarins á efrihæðinni er hinsvegar þannig að gólfið snýr fram til okkar. Það er eins og við horfum á herbergið ofann frá. Þetta er megin galdur verksins, því fyrir syninum er þetta eðlilegt og þyngarafl herbergisins virkar á hann einungis. Aðrir fjölskyldumeðlimir hræðast hann og herbergið og loka inni. Hann hefur breyst í skrýmsli sem gefur frá sér ógurleg óhljóð , þegar hann gerir tilraun til að tjá sig. Hann hinsvegar heyrir ekki þau ekki, hann getur ekki séð að hann hafi breytst.

Leikhópurinn Elva Ósk(móðirinn), Unnur Ösp(dóttirinn), Björn Thors(sonurinn) og Faðirinn leikin af bresku leikara og annar bretir leikur nokkur smáhlutverk. Skilar góðri vinnu undir traustir leikstjórn Gísla Arnar. Samt er framburðurinn misjafn Elva Ósp með sterkann íslenskann hreim, Unnur Ösp með mildari og Björn Thors nokkuð hreinn og svo bretarnir með RP. hreiminn. Það hefði kannski átt að finna einhvern milliveg, þar sem verkið gerist í þýskalandi(að ég held). En Unnur Ösp var flott sérstaklega þegar dóttirinn þroskaðist og tók stjórnina yfir bróður sínum. Elva Ósp sýndi jafnan leik gegnum sýninguna. Bretarnir bara nokkuð góðir. Björn hinsvegar hangandi á veggjum eða í loftinu skilaði mjög góðri vinnu. Fagmannlegt að geta haldið leiknum án þess að missa sig algjörlega í að hugsa um fimleikanna. Leikstjóra einkenni Gísla koma sterkt fram í formi fimleikanna og smá trixum eins og þegar móðirinn dettur yfir eldhúsborðið og handaband herr Fischer og Föðursins. Loka senann var líka yndislega falleg og alveg a la vesturport. Allt þetta litla óvænta sem birtist gegnum alla sýninguna. Gerir það að verkum að hver og einn í salnum fylgist einbeittur og eftirvæntingar fullur með hverju andartaki. Svona á að gera leikhús.

Eftir sýninguna hitti ég svo Baldvin bekkjarfélaga minn heima hjá Jökli og Freydísi. Það var stuð spjallað og sungið. Sungum lög úr textasafni Jomma, mikil snild. Svo skelltum við okkur á sveitta rokka billy búllu.  Það var spes, segi frá því seinna.

Annars fékk ég hlutverk í útskriftar sýningu. Venjulega fá 1.árs nemar ekki að taka þátt. En ég syng upphafslag verksins. En það er engin hætta á að ég ofmetnis því ég keyri líka ljósin í verkinu. Þannig strax eftir sönginn sest ég niður og fer að vinna. Jebb, smá sigrar en sigrar engu síður.


Útvarpsleikhús

Sit í eldhúsinu og naga ristaðbrauð. Í útvarpinu hljómar útvarpsleikhúsrásinn. Hér er nefnilega heil rás tileinkuð leiknuefni fyrir útvarp. Nú er eitthvað svona skemmtikvöld í gangi eins og gert var í gamla daga á rúv.  Tveir kynnar skemmta gestum í sal(í útvarpssal) segja brandara og leika stutta þætti.  Þemað er endurlífgun, þetta eru svona fimmaura brandarar.

Unnar Geir steppaði í dag Grease-dans. Einkar skemmtlegt að horfa á. Eins fengu balletfæturnir kennarann til engjast um af þrá. Sko, hana langar i svona fætur. Ekki að hún þrái mig, ekkert svoleiðis. Annars sungum við eitthvað sound of music lag í dag. Og guð minn góður hvað það var hræðilega leiðinlegt. Þetta var lagið sem hún syngur þegar börnin og hún sýna föðurnum brúðuleikhús. Það er til dæmis jóðlað í þessu blessaða lagi. Jóðl er eitthvað það versta sem mannsröddin getur framleitt. Kannski frekjuast 5 ára barns klukkan hálf fimm á föstudegi í röðinni í Bónus, hljómi verr. Veit það samt ekki.

Nú í kvöld ætla ég snemma í bólið. Ég nefnilega vakanaði upp af martröð klukkan 4 í morgun og þegar ég var að sofna. Þá hrundi bókastaflinn á ganginum með miklum látum. Og ég hugsaði strax að Chris hefði farið sér eitthvað að voða. Kannski drukkið aðeins of marga Guinnesa. En ég bara nennti ekki að fara fram úr. Æi, ég finn hann þá bara í fyrramálið, hugsaði ég. Annars er rúmið að fara með mig. Þetta er eitthvað ikea sett. Rúmpallur eins og er undir beljunum, æi þið skiljið svona bás. Á hann er svo lagður dýnuræfill, alveg nógu þykkur. En undirlagið er grjóthart og gefur ekki mikið eftir. Ég ætla að koma mér sem fyrst í Ikea og kaupa eggjabakka yfirdýnu.


Drill Hall í vanda

Muniði eftir Homma og Lesbíu leikhúsinu sem ég stundaði fyrir jól. Ég var e-ð að efast um gildi þess að reka leikhús einungis fyrir verk um eða eftir samkynhneigða. Það sem mér fannst var þar sem annað hvert leikverk  í það minnsta snertir á málefnum samkynhneigðra nú til dags.Var að það væri óþarft að reka leikhús á þeim forsendum. Einnig fannst mér gæði þess sem flutt var ónóg til að réttlæta uppsetningu þess. En það eru ekki gæðin sem skipta hér máli. Heldur sú staðreynd að Breska Listaráðið(The Arts Council) hefur ákveðið á draga til baka árlegann fjárstyrk leikhúsins. Og stefna þar með 30 ára sögu Drill Hall í voða. Það er kannski fjallað um samkynhneigð í dag. En ég efast um að það hafi margt jákvætt verið sagt í leikhúsinu um okkar málefni fyrir 30 árum. Drill Hall gerði það og fyrir það ber að þakka og virða. Aftur að gæðunum, þau eru ekki til umræðu. Heldur sú staðreynd að leikhúsið græddi of mikið á húsaleigu. Sem er rétt, þau leigðu út sali. En ágóðinn var notaður í viðhald og breyttingar á húsnæði. Þannig allur styrkurinn frá ráðinu fór í rekstur Drill Hall. Í dag rann út frestur til að skila inn athugasemdum, við ákvörðun ráðsins. Það skýrist því á næstu dögum hvort D.H lifir eður ei. Annars eru það 194 félög af þeim 990 sem ráðið styrkir sem tekinn verða af spennanum þetta árið. Þar með talið The Bush sem er litið virt leikhús, frægt fyrir að frumsýna ný verk eftir nýja höfunda. Og hefur leikið stóra rullu í gay-leikhúsheiminum. Queer Up Nort leikhúshátíðin í Manchester hefur misst allan fjárstuðning ráðsins. Þannig gay-fólki hér finnst annsi að sér vegið. Verð samt að minnast á áfram verður stutt við gay-leikhús í Soho og einnig á fylgja eftir metnaðar fullu starfi the Royal Vauxhall Tarven.

En ég er bara góður svon ykkur að segja. Búin að þrífa voða mikið hérna. Ryksuga baðherbergið og svona. Já, já ryksuga baðherbergið. Hér leggja menn teppi um allt. Svo magnús ofur mús fluttur inn. Hann borðaði brauðið hans Roy. En á móti kemur að hann hreinsar alla mylsnu úr brauðristinni. þannig ekki þurfum við að hafa áhyggjur af því. En nú er búið að leggja músavænar gildrur um allt eldhús. Agnið er hnetursmjör, það er best segja sérfræðingarnir. Annars eru miklar líkur á að Roy finnist í einni gildrunni. Því honum fannst sárt að horfa á eftir hnetursmjörinu sínu í gildrunar. En við Chris hlustuðum nú ekkert á það.

Fimleikakennarinn er haldinn þeirri ranghugmynd að við séum íþróttafólk. Og að við höfum gaman af líkamlegri þjáningu. Það er misskilningur. Við erum leiklistarnemar og þjáumst andlega alla daga, líkamanum er því ofaukið í þjáningunni. Hann  lét okkur fara í gegnum brjálað styrkingarkerfi sem hann hannaði. Það tók okkur 40.mín að klára og hann vill að við gerum þetta tvisvar til þrisvar í viku. Ég veit ekki með það. Við sjáum til með það...

En já, ég er góður og það gengur bara vel.


Hellingur af fólki.

Gestir 5600 síðan í september. Það er nú bara nokkuð gott. Ég hef líklega ekki tekið á móti eins mörgum gestum í holdi og ég hef gert hér í anda í netheimum. Takk fyrir það, allir saman.

Annars ég bara rólegur í dag. Fórum út að borða í gær, Anne-Lise skólasystir mín átti afmæli. Hún bauð gestum að koma á ákveðið veitingahús hér í borg. Við Amel vorum samferða því hann vissi hvar þetta var. Sem betur fer því við tókum 3 lestir og einn leigubíl en þurftum samt að þræða ranghala þvers og krus til að komast á leiðarenda. Við vorum hálftíma of seinir en samt fyrstir. Þarna sat hún uppstríluð ein við 6 manna borð. Sorgleg sjón. En þá byrja vinir að hringja og tilkynna mígreni, kærasta vandamál eða tímaleysi. Þannig fljótt lækkaði tala áætlaðra gesta. Þarna sátum við sem sagt og lögðum okkur alla fram við að skemmta afmælisbarninu. Amel þurfti að vísu að hlaupa tvisvar út til að lóðsa gesti á staðinn. En þegar loks allir voru komnir var klukkan orðinn 10. Og mikið ósköp var ég orðinn svangur. En þetta lukkaðist nú samt allt á endanum. Við Amel skelltum við svo á Heaven sem hommalingadansistaður. Þar beitti Amel öllum sínum brögðu og kom okkur inn frítt og einnig inn í VIP-herbergið. Gott að sleppa við að borga en VIP-ið voru nú meiri leiðindin. Uppáklæddir menn og drengir gangandi í hringi með nefið uppí loftið. Í keppni hver gæti keypt dýrasta hanastélið. Mig langaði bara að dansa og gerði það á öllum hæðum. Ég skemmti mér skal ég nú segja ykkur. Þó ég hafi ekki verið á skíðum. En þannig skemmtir fólk sér, er mér sagt...

Ég kom svo heim undir morgun eftir tveggja hæða strætisvagna reið um borgina.

Skóli á morgun, vika tvö


Flottastur

Picture 037Sæþór Berg Hjálmarsson. Frændi minn skírður óveðursdaginn mikla 30. des. 2007. Þeir verða nú ekki mikið flottari.

Gott band

Ég var að horfa á föstudags kastljósið rétt í þessu. Og ég get sagt ykkur að Benny Crespo's Gang er eitt besta band sem ég hef heyrt í lengi. Kraftmikil og þétt spilamenska og einhver frumleg og einlæg ástríða á tónlistinni.  Ísland best í heimi!

Helgarfrí

Jæja, helgin sigldi ljúflega inn í þetta sinn. Engar kvöld æfingar og ekkert að æfa um helgina. Við skelltum okkur í leikhús í gær. Etta líkamsleikhús kennarinn okkar átti eitt verk á svona dansleikshátíð. Þarna voru þrjú verk sett upp okkur til skemmtunar og umhugsunar. Fyrsta verkið var rusl. Kannski skildi höfundurin það en hvorki við áhorfendur né dansararnir skildum hvað um var að vera. Annað verkið byggði á frábæri hugmynd. Árið 1913 ,held ég að það hafi verið, steig á svið í scala óperunni rússnesk ballerína. Töfrar hennar voru þvílíkir að hljómsveitarstjórinn gleymdi eða gat ekki stjórnað hljómasveitinni. Þannig ballerína dansaði í þögn í 5 mín. Þegar hún svo steig af sviðinu þá vaknaði stjórinn til lífs og hljómsveitin hóf að spila tónlistina sem leika átti undir dansinum. Áhorfendur horfðu því fyrst á dansinn og hlustuðu því á næst á tónlistina sem leika átti undir. Það sem danshöfundurinn gerði var að brjóta ljóðalestur niður 4 hluta. Fyrst var það hreyfingin, svo hlutirnir, því næst tónlistin og að lokum orðinn. Hann sem sagt sýndi okkur hvernig maðurinn hreyfði sig algjörlega í þögn og án þess að snerta nokkuð sem á sviðinu var. Þá sýndi hann okkur hvernig hlutirnir myndu bregaðst við snertingu og hreyfingum mansins. Til dæmis hreyfði hann hljóðnemann og lyfti upp glasi og svoleiðis eins og maðurinn hefði gert. Þá spilaði hann tónlistina fyrir okkur og svo las hann textann sem maðurinn flutti. Verk kennarans okkar var lang skemmtilegast og miklu meira í ætt við dansleikhús en það sem á undan hafði gengið. Það fjallaði um par og mann sem áttu sama borðið bókað á veitingahúsi. Skemmtileg og falleg að horfa á.

Annars var fyrsti Ballroom danstíminn í gær. Og vitið hvað? Það var bara gaman. Kannski gerðist e-ð í jólafríinu. En alla vegana hló ég bara að öllu sem hann sagði þennan daginn.

Jæja, ég ætla að koma mér út í sólina...


Söngvagleði

Letidagur í dag. Ballet- og steppkennarinn mætti ekki dag. Og ég með fæturnar tilbúnar búin að smyrja rakakremi og skrapa siggið. Allt til fyrir bý. En hvað með það, það er nú ballroom á morgun get ekki beðið... Í staðinn þá horfði á á upptökur frá jólatónleikunum okkar alls ekki eins slæmt og ég hélt. Bara fínt hjá okkur. Það er frábært að geta farið yfir það sem maður hefur gert.

 Vitiði hvað? Hér er svona sjálfsafgreiðsla í matvörubúðunum. Geðveikt gaman, þetta var ekkert smá spennandi. Fyrst reynir maður öllum vörunum undir pípið, samt verður maður að passa að allt fari á vogina. Annars heldur kassinn að maður sé að stela. Svo bara treður maður peningunum inn í þar til gerða rauf og fær skiptimyntina í lófann. Þetta var ekkert smá gaman. Kannski skrítið að þetta skuli vera svona mikið mál fyrir mig. En svona hlutir gleðja mig þvílíkt.

Læt ykkur vita hvernig ballroomið var...


niður upp upp upp...

Nei, ég er ekki að lýsa hugarástandinu heldur dansinum sem við lærðum í dag. Við erum sem sagt enn að læra sögulegadansa. Í dag hoppuðum við um hneigðum okkur og snérumst í hringi. Niður upp upp upp er sem sagt spor, sem fólk notaði til þess meðal annars að ferðast hringinn í kringum hvort annað.  Danskennarinn , þessi með barna höfuðið, hafði greinileg fengið dansi buxur í jólagjöf. Þær voru blára pumastrets buxur. Mjög smart. En það breytir því ekki að hann er þrumu kennari, og við lærum öll mikið af honum um leið og við skemmtum okkur. Annars er skólinn bara fínn, bara þrír dagar liðnir. En þetta er allt fljótt að komast í sama farið. Sem er bara fínt. Engin ný fög eða kennarar. En það breytist eflaust eftir miðannar fríið. Í dag vorum við líka á grímunámskeiði. Vorum að vinna með sviplausar grímur. Það var mjög áhugavert. Merkilegt hvað þú getur sagt mikið án svipbrigða og raddar. Á morgun er svo ballet og steppdans. Ég get ekki beðið eftir að fá tækifæri til tippla á tánum og svífa á manndraps fótunum. Svo sýnum við eitt verk. Ég kem inn í eina og hálfa mín. og segi: Halló, hvað ert þú að gera hér, gamli maður? Tek ofann hattinn og horfi flóttalega í kringum mig. Þegar hinn segir:... bráðin er mín! Segi ég: Ég kom hingað til að finna pípara til líta á baðherbergisleiðslurnar. Þá segir hinn:...farðu! Ég horfi á hann, horfi á vegginn, hugsa og fer út. Jebb, svona er þetta. Töfrar leikhúsins eru ótrúlegir.

 


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband