Frumsýning

Í dag frumsýnum við Life By Tenn í Kings Head Theatre klukkan eitt. Hlakka mikið til, við vorum að tækni renna frá tíu til tíu í gær. Ekki að þetta sé flókin sýning, heldur var tæknifólkið okkar mjög flókið í hausnum. En þetta gekk upp að lokum. En fyrst þarf ég að skreppa upp í skóla og kvela fimmtán litla fyrsta árs nemendur með smá jóga. Yfir og út og gleðilega hátíð.

 

Frábær hugmynd

Já, ekki þarf að spyrja að ungum sjálfstæðismönnum. Þarna kom lausnin á málinu, einkavæða. Aldrei hefur einkavæðingin klikkað og alltaf hefur hún komið neytiendum til góða. Hér í englandi eru til dæmis allir í sjöunda himni yfir einkavæðingum Járnfrúarinnar og taka himinlifandi öllum gjaldskrár hækkunum á gasi, rafmagni og síma. Því nú fara peningarnir í vasa ríkrar kalla í staðinn fyrir að vera notaðir til að púkka upp á gamalt fólk og sjúklinga. Eins veit ég að íbúar á landsbyggðinni heima á íslandi eru dauðfegnir að vera ekki með pósthús og banka í hverju krummaskuði. Og geta því gert sér dulítið ferðalag svona til tilbreytingar þegar þarf að senda pakka eða sinna fjármálunum. Já lifi einkavæðingin alheimslausnin á öllum vandamálum. Sérstaklega þeirra sem ekki hafa bein í nefinu eða getu til að leysa nein mál sjálfir, benda bara á frjálsamarkaðinn. Látum markaðinn bara leysa þetta, hvaða markað? Þennan sama frjálsamarkað sem sigldi öllu hér í strand og botnhvofldi þjóðarskútunni?

Já, mér líst mjög vel á þessa hugmynd, meira af þessari einkavæðingu. Til dæmis myndi enginn vita af íslandi nema fyrir bankahrunið. Kannski getum við líka keyrt orkufyrirtækin í þrot.

Ungir sjálfstæðismenn, guð hjálpi okkur.

SUS vill einkavæða Orkuveitu Reykjavíkur

Það held ég nú.

Eins og sjá má til hér til hægri eru bara 95 dagar til jóla. Það er ekki neitt.

Ég kenndi fyrsta jóga tímann minn í dag, gekk bara vel. 12 litlir fyrsta árs nemar mættir á svæðið hressir og kátir, alls konar fólk. Mest þó af fúlum sænskum stelpum, ekki alveg minn tebolli. En hvað með það ég þrælaði þeim í gengum þetta. Og var lafmóður á eftir, en það er annsi erfitt að tala og vefja útlimunum í kringum sig á sama tíma. En ég var svo ótúlega heppinn að finna tvær nýjar jóga dýnur fyrir utan dyrnar hjá mér á föstudaginn, svo ég mæti eins og atvinnumaður með glansandi nýja jóga dýnu með skýja munstri. Hina not ég hérna heima, hún er nike, merkjavara elskan.

Ég er búin að skila inn lokaverkiefninu og bíð eftir samþykki frá skrifstofunni. Þá get ég byrjað að undirbúa æfingar sem hefjast 4 október. The Killing of Sister George eða Systir George myrt eftir Frank Marcus eða Frakkur Magnús varð fyrir valinu. Þetta er svona gamandramaspennusöngvaástar og haturs verk, fjallar um útvarpsleikkonu sem kemst að því persónan sem hún leikur verður ekki langlíf.

Ég hlakka til Jólanna 

Ég hlakka til frumsýngar á fyrsta atvinnuhlutverkinu mínu 28 sept

Ég hlakka til 22 nóv þá að sýni ég lokverkefnið mitt og hitti fjölskylduna mína

Ég hlakka til í júni að ganga inn í bestu atvinnugrein í heimi

Ég hlakka til næstu 60 ára að gera nákvæmlega það sem mig langar að gera

Ég hlakka til að deyja 90 ára með bumbu og helvíti góða ævi á bakinu

En nú er bara rétt byrjað að hausta hér í london, en um 20 stiga hiti og langt til jóla. Við frumsýnum eftir rúma viku og sýnum 5 sýningar í einu af best þekktu bar leikhúsunum hér í borg. Nóvember kemur hvort sem ég verð tilbúin eða ekki, verður bara gott að vita hvað þau segja um verkið sem ég valdi. Í júní verð ég vonandi á íslandi að vaka frameftir í miðnætursólinni. 60 ár eru tvisvar sinnum það sem ég er búin að draslast í gegnum nú þegar. Ekki heil eilífð heldur tvær. 90 ára? Ég er jóga kennari núna, ég verð 110 minnst.

Gaman af þessu ;)

 

 

Bogga afmælisbarn

Í dag á hún mamma mín afmæli. Innilega til hamingju með daginn elsku mamma. Ég vona að Aðalheiður eldi eitthvað gott í kvöldmatinn og ef það er pabbahelgi hjá þér að sá gamli kaupi kannski blóm eða köku handa þér. Hvernig sem þetta fer nú allt saman óska ég þér góðs dags gæska mín. Þinn lang besti sonur, Unnar Geir :)

 

Útskrift

Þá er ég útskrifaður sem leikari. Síðasta sýningin mín sem leikaranema var í gærkvöldi.

Já, þrjú ár að baki. Ekki langur tími en í öðru þær miklu breytingar sem hafa átt sér stað láta þennan tíma virðast sem áratugir. Þegar ég horfi til baka á myndbönd frá fyrstu önninni er ekki laust við að maður hálf skammist sín fyrir drengstaulann. En hvað með það, þetta er búin að vera góður tími og í raun það besta verkefni sem ég hef teklið mér fyrir hendur. Nú blasir við að fara vinnan í loka verkefninu og ég kem til að halda mér í æfingu með að vinna í sýningunni sem ég verð í núna í lok september. Fyrsta skipti sem ég verð að vinna í atvinnusýningu sem leikari. Ekki sviðsmaður eða tæknistjórn heldur sem leikari sem stendur jafnfætis öðrum leikurum á sviðinu. Það er í raun núna sem ég skrifa þetta að það rennur upp fyrir mér hvað þetta skiptir mig miklu máli.

Leikstjórinn biður svo handan við hornið en það verður núna í lok nóvember sem ég lýk loka verkefninu. 

Í júní næsta sumar verður þessu 4 ára rússíbana ferðalagi lokið. Og það næsta tekur við.

Í dag er alþjóðlegur leti dagur nýútskrifaðara leikara, ég ætla kannski út fyrir húsins dyr, en kannski ekki.

Heil og sæl.