Áfram ísland

Ég sá Kafka sýningu Vestursports í gærkvöldi. Mjög flott leikmynd, góður leikur og frábært framtak. Björn Thors er óumdeilanlega stjarna sýningarinnar. Þar sem hann sýnir traustann leik við erfiðar aðstæður. En hann hangir mest allt verkið ýmist á veggjum eða á hvolfi í loftinu. Leikmyndin er nefnilega þannig að dagstofan sem snýr fram til okkar áhorfanda er á neðri hæðinni. Herbergi sonarins á efrihæðinni er hinsvegar þannig að gólfið snýr fram til okkar. Það er eins og við horfum á herbergið ofann frá. Þetta er megin galdur verksins, því fyrir syninum er þetta eðlilegt og þyngarafl herbergisins virkar á hann einungis. Aðrir fjölskyldumeðlimir hræðast hann og herbergið og loka inni. Hann hefur breyst í skrýmsli sem gefur frá sér ógurleg óhljóð , þegar hann gerir tilraun til að tjá sig. Hann hinsvegar heyrir ekki þau ekki, hann getur ekki séð að hann hafi breytst.

Leikhópurinn Elva Ósk(móðirinn), Unnur Ösp(dóttirinn), Björn Thors(sonurinn) og Faðirinn leikin af bresku leikara og annar bretir leikur nokkur smáhlutverk. Skilar góðri vinnu undir traustir leikstjórn Gísla Arnar. Samt er framburðurinn misjafn Elva Ósp með sterkann íslenskann hreim, Unnur Ösp með mildari og Björn Thors nokkuð hreinn og svo bretarnir með RP. hreiminn. Það hefði kannski átt að finna einhvern milliveg, þar sem verkið gerist í þýskalandi(að ég held). En Unnur Ösp var flott sérstaklega þegar dóttirinn þroskaðist og tók stjórnina yfir bróður sínum. Elva Ósp sýndi jafnan leik gegnum sýninguna. Bretarnir bara nokkuð góðir. Björn hinsvegar hangandi á veggjum eða í loftinu skilaði mjög góðri vinnu. Fagmannlegt að geta haldið leiknum án þess að missa sig algjörlega í að hugsa um fimleikanna. Leikstjóra einkenni Gísla koma sterkt fram í formi fimleikanna og smá trixum eins og þegar móðirinn dettur yfir eldhúsborðið og handaband herr Fischer og Föðursins. Loka senann var líka yndislega falleg og alveg a la vesturport. Allt þetta litla óvænta sem birtist gegnum alla sýninguna. Gerir það að verkum að hver og einn í salnum fylgist einbeittur og eftirvæntingar fullur með hverju andartaki. Svona á að gera leikhús.

Eftir sýninguna hitti ég svo Baldvin bekkjarfélaga minn heima hjá Jökli og Freydísi. Það var stuð spjallað og sungið. Sungum lög úr textasafni Jomma, mikil snild. Svo skelltum við okkur á sveitta rokka billy búllu.  Það var spes, segi frá því seinna.

Annars fékk ég hlutverk í útskriftar sýningu. Venjulega fá 1.árs nemar ekki að taka þátt. En ég syng upphafslag verksins. En það er engin hætta á að ég ofmetnis því ég keyri líka ljósin í verkinu. Þannig strax eftir sönginn sest ég niður og fer að vinna. Jebb, smá sigrar en sigrar engu síður.