Ferðalag

Jæja, það kom að því að ég mátti vera að því að byrja að skrifa ferðasöguna. Skólinn er nefnilega byrjaður aftur og allt komið á fullt. Ég þarf að vinna tvö svolítið stór verk þessa önn en það verður bara stuð.

Við vorum nú ekkert sérstaklega að skipuleggja þessa ferð, enda átti þetta að vera ævintýraferð. Okkur tókst nú samt að finna rútu út á lestarstöð frá flugvellinum og finna lestina þangað sem við vildum komast eða til smá bæjarins Verdon sur la mer. Það tókst sem sagt þótt lestin hafi bakkað næstum alla leið, ég veit ekki alveg hvernig það gekk upp. Okkur leist nú ekkert á blikuna þegar við stigum úr lestinni, þar var enginn brautarpallur bara möl. En okkur tókst að finna hótel þar sem okkur var sagt til vegar við viltumst nú samt. En okkur tókst að finna ströndina (fyrsta sinn sem ég kem á hvíta erlendisströnd) og fengum okkur kvöldverð þar. Svo löbbuðum við kílómeter út fyrir bæinn á tjaldstæðið og tjölduðum þar í svarta myrkri tjaldinu nýja í fyrsta sinn. Okkur fannst nú óþarfi að borga fyrir svona þjónustu og veifuðum brosandi starfsfólkinu sem bauð okkur góðann dag sem við gengum út um hliðið um morguninn. Við gengum svo aftur í bæinn og borðuðum morgunmat á ströndinni. Við gengum svo af stað að finna hvar gangan átti að hefjast. En við ætluðum að fylgja pílgrímsleið suður með ströndinni. Við fundum eitthvað skiliti og urðum ofsakátir með það, þetta reyndist vera rangt skilti því við týndum slóðinni um leið og fundum hana ekki aftur fyrr en nokkrum dögum seinna. Þannig við gengum meðfram þjóðveginum fyrsta daginn og á ströndinni þann næsta. Þetta svo svona næstu daga við gengum frá einum bæ til þess næsta þar sem við áðum þann tíma sem sólinn var sem hæst á lofti og gengum svo til þess þar næsta seinni partinn og gistum þar. Við gistum á 3 til 4 stjörnu tjalstæðum þar sem eru sturtur,þvottavélar, veitingastaður og verslun og oft sundlaugar. Nóttin var að kosta okkur frá 1700 til 2000 krónum á mann, nokkuð gott. Hitinn var hæstur 35 stig en það var orðið annsi kalt seinustu morgnana eða undir 10 stigin, enda kominn miður sept. En fáir á ferli og þá aðallega frakkar enda flestir venjulegir ferðamenn horfnir á braut. Þetta voru mest megnis eldriborgarar á húsbílum með gervigrasið og hundana í farteskinu.

Það gekk á ýmsu verð ég að segja til dæmis gengum við í gegnum nektarströnd á leiðinni eftir ströndinni. Það var frekar óþægilegt að rölta þarna með bakpokann í gengum þvögu af strípuðum frökkum á miðjum aldri sem alltaf virtust þurfa að vera beygja sig. Sérstaklega karlarnir, með botninn upp í loft um alla strönd. Það verður langt þangað til ég fæ mér kjötbollur. Ég held að aldrei höfum við Baldvin gengið eins hratt. Svo var það klikkaða hundakonan og klikkaða hjólakonan. Sú klikkaða á hjólinu gerði nú ekkert af sér nema tala við sjálfa sig. En sú með hundana greyið var öllu verri. Hún greinilega bjó á einu tjaldstæðinu sem við gistum á, þetta var lítið hálfrar stjörnu stæði. Konan hafði komið sér fyrir fyrir framan þvottavélina með hundana og var að sólbaða sig meðan hún beið eftir því að vélin lyki sér af. Þarna lá hún sem sagt kona á vel miðjum aldri í hvítum baðslopp. Við vorum bara að hafa það náðugt og vorum að spjalla með bjór og svona í tjaldinu nokkuð frá. Kerling var hinumeginn við þjónustu húsið. Allt í einu kemur hún á hundahlaupum fram fyrir húsið eins og hún eigi lífið að leysa. Vippar upp um sig baðsloppnum svo hvítur botninn blassir við okkur og kastar vatni eins og meri úti á túni. Ja, hérna hér hugsa ég og í forundran leita skjóls inn í tjaldinu. Nei, þetta er ekki að gerast... Baldvin, Hún er að pissa, Klikkaða hundakonan er að pissa þarna standandi. Baldvin greyið í jafn miklu sjokki týnir saman plöggur sína og forðar sér inn í tjald.Við urðum nú ekkert meira varir við blessaða konuna, fyrr en gæslukona skóplaði henni upp í bíll til sín og skutlaði henni í hjólhýsð þar sem hún virtist hafast við.

Þetta var nú alls ekki það merkilegasta sem kom fyrir eða bar fyrir sjónir, en tvímælalaust skemmtilegast að segja frá.

En þetta var yndislegt að rölta svona um ekkert planað nema einn dagur í einu, við vissum að við gáttum alltaf tekið rútu ef við myndum ekki ná í tíma fyrir flugið heim. Frakkar eru frábærir heim að sækja, og alltaf tilbúnir að hjálpa tveimur vitlausum ótalandi ferðalöngum, segja til vegar eða gefa manni far. Það var samt ekki svindl að fá far því við styttum ekkert leiðina fórum bara aðeins lengra inn í landið.  Gestrisnir segji ég, nema fólk á upplýsingaskrifstofum ferðamanna, þau töluðu fæst ensku og eða mjög litla og kvöddu okkur alltaf eftir hvert svar sem þau gáfu okkur og andvörpuðu feginn þegar við loksins fórum með fangið fullt af allskonar kortum sem hjálpuðu okkur ekkert.

 

 Voðalega ánægðir með að hafa fundið skiltið, sem vísaði eitthvað allt annað en við vildum fara.

Athugasemdir

[Mamma (IP-tala skráð) 24.9.2009 kl. 09:18]

þetta hefur greinilega verið skemmtilegt ferðalag margt sniðugt að sjá þarna hjá frökkunum bæði í landslagi og fleiru

[Hildur Evlalía (IP-tala skráð) 28.9.2009 kl. 14:08]

Þetta hefur verið svei mér ævintýri og þið hafið greinilega orðið margs vísari um alls kyns botna og tæki og tól :)

Vona bara að það gangi sem best í skólanum og að þér líði vel. Af okkur er allt gott að frétta, Huginn stækkar eins og vindurinn og nóg að gera hjá báðum foreldrum..

bestu kveðjur og knús úr sveitinni