Spennufall

Ah, það er ekki laust við að maður sé frekar slappur þessa dagana. Mig langar mest að ljúka þessu af og koma mér heim. Ég hlakka til jólanna og að hitta allt fólkið mitt. Lítið um að vera svo sem bara þetta venjulegan, en aldrei að vita nema veður séu að fara skipast í lofti... Segi frá seinna... Jóla hvað?

Jólin

Nú fer að stytast að við förum að halda upp á afmælið hans jesú, með því að borða voða mikið og gefa hvert öðru gjafir. Þá fer ég alltaf í gott skap og syng voða vond lög. Þetta er málverk af mér og tilvonandi syni mínum á leiðini til jóla messu. Við erum voða hressir en eiginmaður minn og hans móðir sem alltaf vill vera hjá okkur um jólin, þó hún sé illa haldin af ilsigi og hælsæri, eru þarna til hægri eitthvað að tuða. Að fjölskyldu minnar sið mætum við fimm tímum fyrir messu, svo við fáum örugglega sæti. Þannig við kynnumst ræstiliðinu annsi vel, áður en jesú gólið byrjar.

Annars vona ég að þið eigið góða aðventu og gleðilega BT-útsölu.

Nú er mér öllum lokið

Prófið er á enda og allt gekk eins og í sögu. Bæði verkin sem ég lék í gengu vel og leikstjórnar verkinn mín tvö flugu í gegn athugasemda laus.

Það er því mjög þreyttur  og útkeyrður drengur sem liggur hér fyrir framan tölvuna í sæluvímu. Loksins eftir fimm annir finnst mér ég loksins vera að læra það sem ég vildi læra. En líklega var ég ekki tilbúin fyrr en nú?

Hvað með það, mamma hennar Jennyar er að elda fyrir okkur og bíður í rauðvín með, svo það verður bara notalegt heimilskvöld hér á Framabraut.

Sko drenginn

Bæði verkin mín komust áfram í prófið. Sem þýðir að ég hef einn leikstjórna nema á dagnámskeiðinu staðist önnina. Ég ætla bara að leyfa mér að vera stoltur af því, andskotinn hafi það og sé ekki eina einustu ástæðu til einhvers gervi hlédrægni og hóværð. Ég helli úr skálum reiði minnar þegar mér svo sýnist, íþyngi ykkur með þungum þönkum þegar þá ber að garði. Því þá ekki að leyfa sér að monthanst þegar maður hefur nú aldeilis unnið fyrir því.

Á sunnudaginn stillti ég upp smá jólaskrauti sem ég tók að heimann. Þetta eru fáeinir hluti sem hafa fyllt mér alla tíð. Enda þarf ég lítið annað til að komast í jólaskap. Svo skelltum við saman í einn aðventukrans strákarnir, svo þetta var allt mjög hugulegt.  Aðventukransinn samanstóð af 4 spritkertum og tveimur kiwium, okkur fannst það ekki alveg passa en þau voru þó græn. Seinna skiptum við þeim svo út fyrir mandarínu.

Jæja, nú verð ég að fara læra, allt að gerast.

Maður með þverrifuna á réttum stað

Það er alveg ljóst að ef einhver kann að skamma kjánaprik í jakkafötum sem hugsa með hálfum heilaberkinum þá er það meistari Steingrímur J. Sigfússon.

Rætt um hryðjuverkalög Breta á Evrópuráðsþingi

Pirr

Eitthvað er ég nú pirraður á þessu öllu saman. Líklega er það svefnleysið, stundum er bara of mikið af því góða. Það koma dagar þar sem það ekki tími til að raka sig eða klippa á sér neglurnar hvað þá meira. Þá hugsar maður bara, bíddu nú aðeins við er þetta nú alveg málið? Ég lít út eins Rasspútín með svarta bauga niður á flugbeitar táneglurnar. Kannski get ég fengið vinnu í sjónvarpsmarkaðinum sem nagla model. Veit það ekki, en eitt veit ég að fórum á námskeiðsdag í Colesium leikhúsinu sem er heimli ensku óperunnar. Og þar sat ég námskeið í leikrita ritun, mjög gott námskeið sem ég held að hafi bara fengið mig til fara skrifa aftur. Kennarinn hvatti okkur til að skrifa og skrifa vond leikrit henda þeim niður í skúffu og senda svo góðu verkinn í leikhúsin. Spurning að maður noti eitthvað af öllum þessum frítíma til að skrifa leikrit.

Jebb jebb

Eins og kannski sést á bloggi síðustu daga er gleðinn ekki alltaf við völd, en það vill bara svo oft til að þegar ég sest niður til að blogga þá er bara úr manni allur máttur runninn, og eftir er bara væl og vorkun. Enda sögðu fyrsta árs nemarnir sem lásu bloggið áður en þau komu að þeim hafi nú ekkert litist á þennan þunglynda bölsýnis Bárð. En svona er þetta bara, maður má nú mæða. 

Brjálaði skóli

Jæja, nú er allt á fullu enda prófið í næstu viku. Ég er búin að koma einu verki áfram, svo það kemur sterklega til greina til að vera sýnt í prófinu. Svo sýni ég stillimyndina aftur á laugardaginn, svo aldrei að vita nema ég verði með tvo verk á prófinu. Annars gekk nú ekkert með fyrstu sýninguna á þögninni minni, enda hef ég ekkert verið sérstaklega þögull. Þannig ég varð að koma með eitthvað betra handa þeim. Ég ætla bara að slakka aðeins á og sýna í vikunni eftir próf. Það hefur nefnilega verið annsi lítið um svefn síðustu dag. En eftir þessa og næstu viku fer þetta nú allt að róast.

Ég er fluttur, nú bý ég á Sussex way aðeins 5. mín. frá skólanum. Í nýuppgerðu húsi, hér er hlýtt og hreint og mjög notalegt að vera. Enda býr hér aðeins gott og gæfulegt fólk. Aron er mér næstur í herbergi, fjær er Axel og fjærst eru þau skötuhjú Svenni og Charolyn. Aron er með mér í skólanum, Axel er listamaður og tilvonandi  arkitekts nemi en núverandi risi, Svenni gæðablóð og hans skoska frú eru listamenn einnig, hann í hljóði en hún í öðru myndlist eða skúlptúr held ég. Hérna er fínn andi og bara stemmari hjá krökkunum. Svo ætla ég að setja upp jólaseríur á sunnudaginn, svona fyrst maður á heimili og svona.

Fyrst ég komst heim svona snemma eða um níu, ætla ég snemma í bólið. En fyrst þarf ég að hanna persónurnar í nýju þögninni minni.

Hafið það sem allra best,

Unnar Geir í london

 

Ég lifi

Jæja núna er ég loksins komin með tölvu. Það tók á, það endaði með því að gæðingurinn Aron Trausti í næsta herbergi fór niður í bæ og greip eina litla packard bell handa stráknum. Ég hef því ákveðið að skíra tölvuna mína Bellu, hún verður það eina kvenkyns sem ég dreg upp í rúm með mér fyrir utan bók og sængina að sjálfsögðu. Ég rita meir seinna, en nú ætla ég að skeiða um veraldarvefinn fyrir svefninn. 

Undirskriftir

Til að þakka frændum okkar færeyingum aðstoðina og senda þeim kærar kveðjur:

http://faroe.auglysing.is

 

Til að senda breskum ráðamönnum skýrskilaboð og vanda þeim ekki kveðjurnar:

 http://www.indefence.is

 

 

Skjótt skiptast veður í lofti

Eða þannig, ég man aldrei þessi orðatiltæki, sérstaklega ekki ef ég á að skrifa þau. En sem sagt breytingar hafa átt sér stað hér á bæ. Það lítur út fyrir að ég verði hér á þessum stað til lengri tíma, rétt eins og stóð til í byrjun. Sagan er löng og flókin en niðurstaðan er sú að drengirnir voru of seinir að segja upp samningnum og verða því að búa hér lengur, eða fram til mars. Eftir það get ég svo skráð mig á samninginn. Þannig nú á ég heimili, hér í london. Gamla íslenska hugarfarið þetta reddast alltaf einhvern veginn hefur sannað sig enn og aftur. Lífið er einfalt, ekki satt. Nú get ég farið að hreiðra um mig, ég er reyndar byrjaður að þrífa svona til að setja mitt mark á svæðið. Svo hlakka ég til að fara skreyta fyrir jólin, því ég tók með mér gamalt skraut að heiman, sem er enn eitt skreyfið í því að flytja út og eiga heima hér. Næsta skref er svo að finna sér einhvern sem nennir að hanga með mér í gleði g gráti. Nóg er nú úrvalið hér í borg en eitthvað minna um gæðin, en hver veit hvað framtíðin ber í skauti sér.

Meira um Kalla Kynskipta, hann er reyndar ekki skiptur enn. Hann er sem sagt ekki orðinn maður, en hefur samt fengð hormónameðferð. Hann er því hvorki karl né kona heldur er hann transexual, eða svona útskýrði hann þetta fyrir mér. Hann er því nokkurs konar þriðja kynið, eins og ég skil þetta. Málið er nefnilega að hann vill ganga með barn, því er hann hættur á hormónunum og er nú að hreinsa kerfið í sér. Þetta er allt nýtt fyrir mér og framandi og ég frekar ringlaður eftir að hafa talað við hann. En mig langar enn að spyrja hann meira út í þetta allt saman. Kalli er í vandræðum með kærastann sinn og er alltaf að spyrja mig ráða, þannig mér finnst ekki alltaf vera rétt að fara yfirheyra hann í matarhléinu út í hans kynferðis hugsanir.

Ég er ósköp sáttur við mínar hugsanir núna og mér finnst ég varla yfir neinu að kvarta miðað hvað aðrir eru að ganga í gegnum. Mér finnst ég vera yfirvegaður og sáttur við lífið, tilveruna og mig sjálfann, þetta gengur allt ágætlega. Auðvita dregur ský fyrir sólu eins og gengur og gerist en þannig er það bara, sólin skín alltaf í geng svo lengi sem maður man efti henni.