Leiðinda leikhús

Ég harkaði mér að sjá útskriftarverkið Broken Glass eða Brotið Gler í skólanum mínum í gærkvöldi. Sýningin hafði skánað mikið síðan á miðvikudaginn. En æi hvað er þetta? Verkið fjallar um hjón, bandríska gyðinga í New York sem lifa í ástlausu hjónabandi á árunum rétt fyrir seinna stríð. Hann hugsar bara um vinnuna en hún um gyðingahatrið í þýskalandi. Hann er bitur og pirraður því hann hefur verið getulaus síðast liðinn 20 ár. Hún líka pirruð yfir því og auk þess að hafa gefið upp starfsframan fyrir bitran og pirraðann eiginmann. Pirrið leiðir hana að lokum til fötlunar, og er hún í hjólastól þegar við byrjum að fylgjast með þeim.  Eða reynum að fygjast með réttar sagt. Hann fer til læknisins, þeir ræða saman. Læknirinn kemur til hennar, þau ræða saman. Systir hennar fer til læknisins, þau ræða saman. Hann fer til yfirmanns sins, þeir ræða saman. Læknirnn ræðir við eiginkonu sína um lömuðu konuna. Að lokum fær eiginmaður hjartaáfall af pirringi. Hann liggur heima, konurnar ræða um hann. Hann deyr í rúminu og hún stendur upp. Leikarnir koma fram i lokin og hneigja sig skælbrosandi en ráðviltir og nær rænulausir áhorfendur klappa saman lófunum af skildurækni og gleði yfir að hafa lifað af þessa tvo og hálfa tíma. Ég veit ekki af hverju Arthur Miller ákvað að skrifa þetta verk, þaðan af síður skil ég alls ekki hvers vegna leikstjórinn að setja þetta verk upp.

En hvað með það. Lífið er fallegt.

Annars er ég með smá heimþrá, mig langar svo í skyr.

 

10,000 kall

Jæja, þá ég komin með yfir 10,000 gesti. Nokkuð gott ekki sagt? Það gerir ,að ég ,held 1428 mens og kvens á mánuði. Nokkuð gott spyr ég aftur? Takk fyrir það allir saman. Ég skal reyna að skrifa eitthvað fallegt fyrir ykkur.

Góða helgi

Jæja, ég sigli inn í helgina sæll og glaður. Sá gamli kenndi okkur að leika með augunum og ganga án þess að hreyfast áfram. Það gekk bara vel, að ég tel.

Ég nenni ekki að sá leiðinda verkið í kvöld. Ætla bara að liggja í leti hér heima, enda einn heima.

Á morgun ætla ég niður í bæ að fá mér kaffi og kíkja á mannlífið. Ég drekk núna aðeins kaffi um helgar svona til spari. En mannlífs skoðanir eru hluti af náminu.

Annars erum við strákarnir að hugsa um að kíkja niður til rómar í miðannar fríinu. Það kostar lítið sem ekkert héðan og mig hefur lengi langað þangað. Þannig hef ég líka eitthvað til að hlakka til.

Lífið er fallegt.

Erfitt?

Nei, ekki svo. En erfið vika næstum að baki. Ég er búin að vera eitthvað þungur þessa viku. Líklega er það heimþráin sem slær mann svona niður. En góðu fréttirnar eru að hún skall ekki á fyrr en á viku tvö svo þetta skánar með hverri önn.

Ég hef verið að vinna í því að njóta en ekki hnjóta um smá hindranir. Og leyft mér að slaka á og prufa að gera mistök, sem virkar því nú eru mistökin miklu færri. Kannski er það bara viðhorfið, ég geri mistök en dvel ekki í þeim. Heldur skelli mér bara aftur á bak og slæ í klárinn.

Lífið er einfalt. Þetta er æfing sem við gerum í fimm mín. á dag. Þá fyllum við hugan af hugsuninni lífið er einfalt. Ef við hugsum hana nógu oft, þá fer hugurinn að trúa henni. Alveg eins og öllu öðru sem við fyllum hugann okkar af. Oftast er það raunar eitthvað neikvætt. En hvers vegna ekki eitthvað jákvætt, það tekur alveg jafn mikinn tíma? Þannig getum við ákveðið svolítið sjálf hvernig hugurinn á okkur virkar. Snjalt ekki satt? Svona voða mikið lærum við skólanum mínum.

Ein stelpan á fyrsta árinu er hætt í skólanum. Ég sakna hennar ekki,verð ég að segja. Hún fór alveg voðalega mikið í taugarnar á mér. Ég veit að ég á eftir að vinna með fólki sem mér ekki líkar og fólki sem líkar ekki við mig. Sem er reyndar ótrúlegt, ég náttúrulega yndi mikið. En kannski ekki í 12 tíma 6 daga vikunar. Hún var bara ekki tilbúin að sjá sínar hugsanir eða læra á þær. Farið hefur fé betra. Ég segi ykkur seinna frá því hví hún tók á taugarnar. En hún tók annsi mikið pláss í huga okkar hinna. Því við þurftum alltaf að fylla hugann af ég slakka á í hvert skipti sem hún hoppaði um, hló eins og skessa í hugleiðslu eða sýndi okkur nærfötin sín.

Á morgun kennir okkur líklega 100 ára gamli maðurinn í unglinga líkamanum. Það verður spennandi. Svo er líka hvers manns hugljúfinn og hommlingurinn með barnshöfuðið búin að kenna okkur nýjann sögulegann dans. Ég kann hann meira að segja. Þetta er svona enskur sveitadans. Hann get ég því dansað um sveitirnar hér í útlandi eins og innfæddur. Við steppuðum líka við ABBA í morgun við Waterloo nánar tiltekið, það get ég sýnt frændum vorum næst þegar mig langar í kjötbollur í IKEA. Kannski fæ ég bara frítt að borða, læt ykkur vita. Svo tipplaði ég á tánum í ballet. Ég er voða fær þegar við stöndum við rárnar og beygjum okkur og teygjum út tærnar. Enda með ballet fætur, eins og þið vitið. En flæki mig alltaf í eigin skrokk þegar við förum út á gólf. Ég þarf að nota þessi blessuðu vísindi til að finna út úr því. Kannski er það bara vegna þess að ég er 28 gamal karlmaður sem hefur aldrei dansað ballet áður. Gæti verið.

Í kvöld átti ég frí og eldaði mér japanska súpu úr dós og drakk hvítvín með. Ljúft, en súpa er ekki matur. Ég neyddist því til að poppa fulla skál af poppi í eftirrétt. Popp og hvítvín eiga einkar illa saman. En svona er stúdenta lífið. Maður neyðist til að borða popp með hvítvíninu.

Annars er æfingar um helgina. Og svo þarf að horfa á aðra sýningu af útskriftarverkinu sem er verið að setja upp núna. Það er alveg morðleiðinlegt, hjálpi mér allir tiltækir. Þannig ég verð að ákveða hvort ég eyði föstu- eða laugardagskvöldinu í það verkefni.

Lifið heil.

 

Merki ólympiuleikanna 2008 í Kína

Á tölvuöld

Ég var búin að rita hér eina lengstu færslu sem ég hef ritað í langan tíma. Og svo bara blúbbs og hún hvarf. Svolítið pirraður. En ég sit hérna í eldhúsinu heima það rignir og ísbíllinn keyrir í hringi og spilar spiladósalög fyrir hverfið. Ég veit ekki en spiladóslög og rigning gera mig ekkert sólginn í ís. Sól og hiti virka betur.

Þeir eru skrítnir þessi bretar, nú eru allir brjálaðir því nýtt pund kemur út í sumar. Þeir eru víst ekki sáttir við að britania kvenmynd sem táknar bretland sé ekki lengur á myntinni. Eins og það sé ekki nóg um að þræta.

 Svo heyrði ég að einhver þingmaður neyddist að gefa út yfirlýsingu um að hann hefði sofið hjá 30 konum. Veit ekki af hverju hann fann sig knúinn til að deila þessu með þjóðinni. En þarfar upplýsingar samt, eða hvað? Alveg er mér sama hvað mínir þingmenn hafa sofið mikið hjá fólki yfir ævina. Svo lengi sem þeir drullast til að lækka skatta á matvöru, áfengi, bensíni og fatnaði svo kannski sé búandi á þessu íslandi. Svo þurfti þingkona að svara fyrir hvers vegna hún hefði klæðst lögguúlpu á kvöldgöngu með lögregluþjónum, þegar hún var að kynna sér störf þeirra. Já, það er ekki bara skrítið þing á íslandi, þingmenn eru greinlega bara skrítið fólk. Eða fólk með skrítinn tilgang.

Því öll höfum við tilgang sem dregur okkur áfram í því lífi sem við viljum lifa. Því við lifum því lífi sem við viljum lifa. Við höfum alltaf val. Einn af mínum sem síðan tengist einum stórum (sem ég segji kannski seinna frá) er að ég vil vera fullkominn. Það er ekki þar með sagt að mistök eigi sér ekki stað. Heldur geri ég ekki neitt nema að vera viss um það mistakist ekki. Þannig sleppi ég frekar að gera vissa hluti til að þeir mistakist ekki í höndunum á mér.  Eða til að fullvissa mig um að þeir muni mistakast, læt ég þá mistakast. Þetta tengist síðan hugsuninni að ég geti ekki lært. Ef ég hugsa það nógu oft verður það svo stór hugsun að ég fer að trúa henni. Sem endar svo með því að ég get ekki lært því ég hef ákveðið það fyrirfram. Að gera mistök er ein leið til að læra, því verð ég að þora og þola að gera mistök. Hvernig kemst ég að einhveju nýju um mig og mín takmörk ef ég reyni aldrei á mig og spila alltaf öruggan leik? Þetta er eitthvað sem við erum vinna í milli þess sem við dönsum, berjumst og stöndum á haus.

Leikona kom og hélt fyrirlestur um hvernig er að koma sér áframfæri, hvað skal gera og hvað ekki. Þetta er hörkupúl en spennandi. Aðalmálið er að gefast ekki upp. Hún benti okkur líka á að þegar það kemur að sjónvarpi og kvikmyndum er það fyrst og fremst útlitið sem skiptir máli. Ekki það að vera grannur og fallegur, þá fengi nú engin breti vinnu. Heldur segir útlitið svo mikið í miðli eins og sjónvarpi eða í kvikmyndum. Hún hefur fengið hlutverk af því hún er þybbinn og með frambit. En ekki endlega vegna þess að hún er besta leikkonan. Hún sagði það líka skipta máli að vera undirbúin og mæta tímalega. Því ef valið stendur á milli tveggja leikara sem hafa sömu hæfileika og útlit er sá valinn sem mætti tímalega og undirbúin. Leikstjórin einn sagði henni um einn leikarann að hann vissi vel að þetta væri ekki besti leikarinn en hann mætti alltaf á réttum tíma, kynni línurnar og gerði það sem af honum var ætlast. Þess vegna gæti hann treyst honum, og þyrfti ekki að vera eyða tíma í að hugsa um hann. Ég vona samt að ég fái hlutverk vegna þess ég geti leikið en ekki vegna þess að ég kunni á klukku og geti lesið.

Þetta er í meginn dráttum hvað ég ætlaði að láta frá mér.

Það rignir enn svo ég má vera áfram í leti. 

Frændur

Langaði bara að monta mig af því hvað ég á flottann frænda. Þetta er hann Sæþór Berg Ídu og Hjálmarsson, Skúla Bergs og Söndru Bjargar bróðir og Unnars Geirs frændi.

Allt að gerast

Nýr dagur, sá þriðji þessa önn. Við dönsuðum eða áttum að dansa réttara sagt forndansa í dag. Það gekk nú ekkert sérstaklega vel. En það er sama hvað við skakklöppumst um gólfið alltaf er kennarinn jafn ánægjuður.Frábært jæja gerum þetta aftur segir hann bara, meðan við reynum að losa okkur úr flækjunni sem við höfum komið okkur í. Þarna hoppum við og skoppum við í 90 mín og hlægjum okkur máttlaus. Gott gaman og hagnýtt því á eftir erum við hress og höfum einhverja hugmynd um hvernig þetta lið dansaði þarna í gamla daga. Það er hlýtt og gott veður og allir einhvern veginn bjartari í höfðinu. Annars ekkert svo margt að gerast nema ég var beðinn um að vera í 11 verkinu í dag auk þess að keyra ljósin í einu útskriftarverkinu. Annars er ég bara að fara þrífa baðherbergið. Já, það er sko enginn dans á rósum að vera leiklistarnemi.

Skólinn

Jæja, þá skólinn kominn í fullann gang. Ég er þegar búin að festa mig í 10 sýningar og er bókaður fram í júní. En þetta fer rólega af stað og fyrstu tvær vikurnar eru nær alveg lausar við æfingar. Þess vegna skelltum við Chris og Roi okkur á kaffihús eftir skóla í dag til að njóta þess að eiga frí eina kvöldstund. Markmið annarinar er að njóta og nýta hvert augnablik. Í dag kenndi okkur ekkivísindakennari, sem sagt venjulegur leikari, spuna. Ég hef sjaldan skemmt mér eins vel, enda sló ég að sjálfsögðu í gegn. Hvað annað?

Baðstofan í þjóðleikhúsinu eftir Hugleik Dagsson er gott leikrit og vel þess virði að sjá. Við Hákon skelltum okkur eitt kvöldið og höfðum gaman af. Hljómsveitin Flís sá um tónlist og leikhljóð auk þess sem þeir léku með í sýningunni. Feyki vel gert og fyndið verk, með Brynhildi Björns í broddi fylkingar góðra leikara. Allir í leikhús. Við sáum líka Stóra Planið, það var á mjög lágu plani. Engin í bíó.

Skrítið að vera komin aftur hingað í útland. En nú er vor í london. Fuglarnir syngja og sólin skín fram yfir kvöldmat. London er skemmtileg borg og ég er hægt og rólega að venjast því að búa hér. Þetta silast líka áfram, ég var að hefja þriðju önnina af tólf í leiklistar- og leikstjórnarskorinu og þá á ég bara eftir fjórar annir í leikstjórninni. Já, já þetta er allt að koma...

En kroppurinn er eitthvað að kvarta það er erfitt að labba niður stiga og svona. Ég er svolítið eins og áttrætt gamalmenni með gyllinæð að skakklappast áfram, en það hlýtur að lagast. Það vona ég allavega, líklega ekki mörg hlutverk í boði fyrir þannig útlítandi leikara. Aldrei að vita þó.  

 

"Heima"

Jæja þá er ég komin "heim". Það var ekki eins erfitt að kveðja fólkið mitt núna og síðast. Enda er ég fyrst og fremst þakklátur fyrir að eiga svona gott fólk að baki mér. Endurnærður tekst ég á við næstu önn.  Annars er ég svolítið full yfir að hafa misst einn klukkutíma úr sólarhringnum. En bretarnir eru búnir að skipta yfir í sumartíma, svo nú er klukkan að ganga tólf hér en ellefu inn í mér, rugl er þetta.  Á morgun byrjar skólinn eins og ekkert sé, byrja á yoga og svo veit ég ekki meir. Því stundatafla er ekki lögð lögð fram fyrr en í morgun hléinu. Jæja, ég verð að klára taka upp úr töskunum svo ég komist í bólið.

Lifið heil